Als je het streepje (de route) op de kaart van heel China bekijkt lijkt
het nog maar een klein stukje naar de grens met Laos. Als je kijkt naar het hoogteprofiel schrik je
je rot. Elke dag is het nog wel een stuk klimmen (500 meter ).
We vertrekken vroeg in de ochtend, want we hebben weer enorm veel zin
om te fietsen. De eerste fietsdag wordt het echte klimmen ons gelukkig nog bespaard. Wow, we
zijn weer lekker op pad! De volgende dag moeten we er aan geloven, we mogen klimmen. De klim is
in totaal wel 40 km lang! Maar we mogen ook 30 km afdalen. We komen uit in Xizhou, een leuk,
klein, sfeervol stadje. We snoepen van de heerlijke koeken die ze in de straatstalletjes maken.
Hoe ze heten, geen idee…
Daarna strijken we even neer in Dali. Een gezellig toeristisch stadje.
We hebben een hostel met een versleutelde internetverbinding. Zo kunnen we eindelijk weer een keer
fatsoenlijk internetten, we publiceren dan ook maar meteen het eerste verhaaltje over Japan. We
bezoeken Dali en ’s avond is er een lekker kampvuur bij het hostel.
Op naar het zuiden, op naar de zon en ook naar de vele heuvels. De dag
begint met een 10 km lange klim. Met als beloning een afdaling van 17 km, jippie! We lunchen in
Weishan, ook een historisch stadje zoals Lijiang en Dali, maar dan zonder toeristen. We twijfelen
nog of we een mooi kleurrijk poefje zullen kopen, maar (gelukkig) zit de perfecte kleur er niet
tussen.
Het eten in China blijft een feest. We verbranden veel energie, dus we
eten ook veel. Soms bestellen we nog een portie extra, gewoon omdat het lekker is en omdat het er nog
makkelijk bij past.
We klimmen en we dalen wat, we roepen ‘Hello’ en ‘Nihoa’. We kijken
onze ogen uit. Door de mist is een grote vrachtwagen in de goot beland. In de supermarkt verkopen ze
hele dikke kikkers. Op de markt verkopen ze alle onderdelen van de koe. Als we langs de
schoenenwinkel lopen, roepen ze ons naar binnen voor een fotosessie!
O ja, pech hebben we soms ook. Zo knapte het zadel van Mark. Niet
getreurd na 5 km vonden we een handig mannetje met een lasapparaat. Het was een hele happening,
iedereen kwam even kijken wat er gebeurde. Na vijf minuten was het zadel weer gefikst. De beste
man wilde geen geld, maar gelukkig hebben wij onze klompjes.
In Jinghong hebben we mijn verjaardag gevierd! (Hilde, 2 december). Ik
heb een heel pakket
lekkernijen gekregen. Cola, snoepjes en Oreo koekjes. Verder nog een
pandasjaal en dat allemaal in een enveloppe met een lieve tekst. We hebben lekker op het terras
gezeten, biertjes gedronken en cake gegeten. Een heerlijke Chinese verjaardag.
Nog een paar dagen….en dan zijn we alweer in Laos. Eindelijk
weer een land waar ze een beetje Engels kunnen.
We hebben er zin in!! We kijken er naar uit. China is een bijzonder
land. De bewoners hebben vreemde gewoontes, die wij als westerlingen als ´smerig´
ervaren, maar ze zijn erg lief en behulpzaam.
De beoogde drie dagen naar de grens fietsen werden er per
ongeluk vier. Op de t-splitsing net buiten de stad waar we geslapen hebben
volgen we de weg langs een riviertje. Het fietsen gaat prima, totdat het na een
dik uur begint te regenen. We zijn net op tijd onder een afdakje, net voor de
grote stortbui. We kijken even op de telefoon waar we zijn. De blauwe
locatiepunt zit niet op de blauwe route lijn…. Bij de t-splitsing moesten we
links af. Oeps. We fietsen terug en aangekomen bij de stad zijn we doorweekt
van de regen. We pakken snel een hotel, morgen weer een dag, hopelijk een zonnige.
De laatste dag in China worden we nog getrakteerd op
‘plakmodder’. We fietsen 500 meter door de modder en hieronder kunt u het resultaat
zien. ‘Echte plakmodder’. Gelukkig vinden we net voor de grensstad Mohan nog
een bezinepomp met een kraantje waar we onze
fietsen mogen schoonmaken. Op naar het laatste Chinese avondmaal. We genieten
voor de laatste keer van een heerlijke ‘stokjes’- maaltijd. Op naar Laos!
